Dialog na temat osiągnięć i problemów dziecka w sferze edukacyjnej często odbywa się w środowisku szkolnym, gdzie rozmówcami są nauczyciel i rodzic, co zwykle oznacza, że decyzje dotyczące ucznia są podejmowane bez jego udziału. Trójstronne spotkania umożliwiają zmianę tego modelu komunikacji, uczynić ucznia pełnoprawnym partnerem w rozmowie z nauczycielem i rodzicem. Pozwalają one na alternatywę dla tradycyjnych zebranek klasowych, które tracą swoją funkcjonalność w dobie e-dzienników umożliwiających ciągły dostęp do ocen i uwag o uczniach.

Spotkania trójstronne mają kilka kluczowych celów. Przede wszystkim, chcemy uświadamiać uczniom, że są podmiotami zdolnymi do podejmowania decyzji i wspierać ich w procesie samodoskonalenia. Uważne słuchanie dzieci pozwala nam na zrozumienie, jakie są ich osobiste sukcesy, mocne strony oraz obszary wymagające dodatkowej pracy. Drugim celem jest ustalenie spójnej linii postępowania między rodzicami a nauczycielami, tak aby wsparcie udzielane dziecku zarówno w domu, jak i szkole zaspokajało jego indywidualne potrzeby. Na końcu, stawiamy na rozwój umiejętności komunikacyjnych – nazywanie naszych potrzeb, celów i emocji jest kluczowe do zrozumienia sytuacji szkolnych i otwiera nas na różne perspektywy.

Przygotowanie do spotkania trójstronnego to proces, który wymaga zaangażowania od każdej ze stron: ucznia, rodzica i nauczyciela. Uczeń powinien zastanowić się nad swoimi mocnymi stronami, wyzwaniami i potrzebami wsparcia. Rodzice powinni skupić się na cechach, umiejętnościach i postawach dziecka, które chcą podkreślić podczas spotkania. Nauczyciele powinni analizować konkretne sytuacje z udziałem dziecka i określić jego zasoby, jak również konsultować się z innymi nauczycielami na temat funkcjonowania ucznia na lekcjach.

Spotkania trójstronne przynoszą wiele korzyści dla uczniów, rodziców i nauczycieli. Uczniowie budują samoświadomość swoich mocnych stron i obszarów do pracy, zdobywają informacje zwrotne o swoich zasobach oraz planują swój rozwój. Rodzice poznają perspektywę innych dorosłych, którzy mają relacje z ich dzieckiem, widzą swoje dziecko w kontekście grupy i doświadczają rodzicielskiej dumy. Nauczyciele poszerzają swoją wiedzę o zasobach dzieci i obszarach do pracy oraz budują pozytywne relacje w kontaktach z dziećmi i rodzicami.

Podczas organizacji spotkań trójstronnych mogą pojawić się pewne trudności. Przykładowo, dziecko może odmówić udziału w spotkaniu. Za taką decyzją często stoi obawa przed konfrontacją z porażkami i pytaniami o brak sukcesów. Dzieci, podobnie jak dorośli, boją się otwartych rozmów i ujawniania swoich emocji. W takiej sytuacji ważne jest przeprowadzenie rzeczywistej rozmowy w domu na temat przyczyn odmowy i konsultacja z nauczycielem. Zbyt szybka rezygnacja z spotkania może tylko utrwalić lęk i budować przekonanie, że lepiej uciekać przed problemem niż stawić mu czoła.