Nie od dziś wiadomo, że gry komputerowe to ogromny biznes, który przynosi miliardowe zyski. Dla twórców gier to pieniądze, a dla graczy rozrywka, na którą potrafią wydać sporo pieniędzy, a przed wszystkim poświęcić bardzo dużo czasu. Oferta gier skierowana jest głównie do młodych chłopców i to w tej grupie obserwujemy najczęściej niepokojące objawy uzależnienia od gier komputerowych.

Jak rozpoznać problem?

Początki przygód z grami komputerowymi są zawsze niegroźne, bowiem gry dostarczają przede wszystkim świetnej rozrywki, niekiedy nawet w szerszym, rodzinnym gronie. Jednak z czasem ilość czasu, którą gracz poświęca swojej nowej pasji jest zbyt duża, aż robi się alarmująca.

Pierwsze objawy niepokojącego grania można zaobserwować, kiedy gra staje się najważniejszą, a niekiedy jedyną rozrywką, której uzależniony poświęca większość czasu. Cierpią na tym kontakty z rodziną czy przyjaciółmi. Ponieważ podatni na uzależnienie od gier są przede wszystkim nastolatkowie stale mieszkający pod kontrolą rodziców, to rodzice pierwsi zauważają problem. Na ogół próbują dziecku ograniczyć czas, który poświęca na granie, gdy jednak dziecko reaguje agresją, pojawia się jasny sygnał, że coś jest nie tak.

Z psychologicznego punktu widzenia uzależniony nastolatek zaczyna czuć wręcz wewnętrzny przymus, którego nie może opanować, więc gra coraz więcej. Z kolei jeśli ktoś stawia mu ograniczenia (rodzice czy szkoła), to rośnie w nim napięcie emocjonalne, a co za tym idzie irytacja i zmienność nastroju. Pojawia się coraz więcej negatywnych emocji i agresywnych działań.

Psychologiczne symptomy to nie wszystko, z czasem pojawiają się również fizyczne oznaki uzależnienia, takie jak: utrata wagi lub jej przybranie, przekrwione oczy, zaniedbywanie snu czy higieny osobistej. Osoba uzależniona od gier jest tym samym przemęczona, niewyspana i najogólniej rzecz ujmując wyczerpana.

U zaawansowanych nałogowo graczy pojawiają się także poważniejsze zaburzenia: problemy skórne, problemy ze stawami, mięśniami czy padaczka fotogenna, która jest rodzajem epilepsji wywoływanej przez szybko zmieniające się bodźce świetlne.

Pomoc rodziców i nauczycieli

W dzisiejszych czasach już bardzo małe dzieci oswajają się z technologią. Niejednokrotnie dzieci, które jeszcze nie zaczęły mówić, potrafią samodzielnie obsługiwać telefon komórkowy czy tablet. Ważne jest, aby unikać takiej sytuacji i możliwie jak najbardziej odwlec w czasie moment zapoznania dziecka z urządzeniami elektronicznymi.

Jeśli rodzice zgadzają się na to, aby ich dziecko rozpoczęło swoją przygodę z grami komputerowymi, to dobrze byłoby, żeby ten czas spędzali razem z nimi. Dzięki temu mogą monitorować zachowania swojego dziecka w sieci. Wspólne granie nigdy nie jest tak szkodliwe, jak pozostawienie dzieci samych sobie.

Ważny jest także rodzaj gry, bo pamiętajmy, że istnieje cały szereg edukacyjnych, mądrych gier, które pomagają dziecku rozwinąć się pod wieloma względami, również emocjonalnym. Dlatego warto swoim dzieciom podsunąć sprawdzone przez samych rodziców gry, a w przyszłości gdy dziecko dorośnie, również interesować się tym, w co dziecko gra.

Kolejnym sposobem na uniknięcie uzależnienia dziecka od gier komputerowych jest pokazywanie i organizowanie mu innych form rozrywki. Szczególnie tych na świeżym powietrzu. Tutaj takie wsparcie powinna wykazać również szkoła.

Higiena związana z grami komputerowymi jest tak samo istotna, jak i higiena pracy. Dziecko powinno mieć odpowiednio przygotowane biurko, krzesło, oświetlony pokój, tak żeby podczas gry nie przeciążać swojego organizmu i oczu. Należy unikać grania na urządzeniach przenośnych, ponieważ wtedy bardzo szybko można popaść w uzależnienie z uwagi na łatwość dostępu.

Gdy jednak zdarzy się sytuacja, że rodzice czy nauczyciele zauważą powyższe oznaki uzależnienia dziecka od gier komputerowych, należy stanowczo dziecku zakazać tej formy rozrywki i pomóc w znalezieniu innej, atrakcyjnej zabawy.

Profesjonalna pomoc

W momencie gdy rodzice i nauczyciele nie zauważają symptomów uzależniającej choroby, potrzebna jest pomoc specjalistów. Jak w wielu innych uzależnieniach najważniejsze jest, aby chory zrozumiał, że jest chory i sam chciał to zmienić. Pomocna w uświadomieniu sobie problemu na pewno jest terapia. Pomaga ona przede wszystkim w rozwinięciu umiejętności społecznych, które podczas nałogowego grania są poważnie zachwiane.