Na przestrzeni wieków chiński system edukacji zyskał reputację jednego z najbardziej rygorystycznych na świecie, kładąc nacisk na dyscyplinę i solidność osiągnięć uczniowskich. Jednak najnowsze raporty wskazują na pewne zmiany w trendach, które ujawniają trudności spotykane przez absolwentów w Chinach.
Podstawowym założeniem chińskiego systemu oświaty jest utrzymanie surowej dyscypliny. Struktura edukacyjna tego kraju jest podobna do polskiego systemu gimnazjalnego. Sześcioletnia szkoła podstawowa jest obowiązkowa, a po niej uczniowie przechodzą do trzyletniego gimnazjum. Od 2006 roku zapewniono darmowe nauczanie, a także bezpłatne podręczniki i materiały szkolne. Po gimnazjum edukacja jest kontynuowana w szkole średniej lub zawodowej.
Dwa główne filary chińskiego systemu edukacji to dyscyplina i uczenie się na pamięć. Dyscyplina jest wpajana już od najmłodszych lat, a nauczyciel jest uznawany za surowego autorytetu i model do naśladowania. Cechą charakterystyczną chińskiej edukacji jest również duże znaczenie aktywności fizycznej, która jest stałym elementem codziennego programu.
Chiński system edukacji znany jest również z „nauczania podręcznikowego”, gdzie uczniowie są zobligowani do zapamiętywania materiału zawartego w podręcznikach i przekazywanego przez nauczyciela. Gaokao, jedno z najważniejszych egzaminów szkolnych, trwa około 9 godzin i tylko około 33% uczniów go zdaje. Wysokie wyniki na tym egzaminie otwierają drzwi do najbardziej prestiżowych uniwersytetów.
Pomimo rygorystycznego systemu, chińskie szkoły stale osiągają doskonałe wyniki w międzynarodowych testach umiejętności. Na przykład, jak pokazują wyniki testów PISA, w latach 2009, 2012 i 2018 chińscy uczniowie zajęli pierwsze miejsce w rozumieniu tekstu czytanego, matematyce i naukach przyrodniczych.
Jednak coraz więcej uwagi zwraca się na rosnącą presję na młodych ludzi. Szczególnie na rynku pracy intelektualnej i korporacyjnej rywalizacja jest zacięta. Regulacje rządowe sugerują młodym ludziom, aby zamiast kariery w korporacji, wybierali prace w lokalnych fabrykach.
Zjawisko „lying flat” (w oryginale „tang ping”, dosłownie „leżeć płasko”, „poddać się”), które pojawiło się około roku 2021, odnosi się do młodych ludzi, którzy rezygnują z wyścigu edukacyjnego. Dotyczy to zarówno bezrobotnych absolwentów, jak i uczniów, którzy rezygnują już na etapie szkoły średniej.
