Kiedy dziecko nie chce się uczyć, rodzina ma niemały problem. Można też przypuszczać, że wiele osób zadaje sobie pytanie, jak zmotywować dziecko do nauki?

W czym jest problem?

Kiedy trzeba sobie z czymś poradzić, niezwykle ważne jest właściwe określenie sytuacji. Jeżeli dziecko nie chce się uczyć, należy zastanowić się nad powodem takiego stanu rzeczy. Niektórzy mogą powiedzieć, że sprawa jest prosta – na pewno chodzi o lenistwo. Takie podejście jest zrozumiałe, co nie oznacza, że mowa o czymś właściwym. Krótko mówiąc, koniecznie jest zapoznanie się z tym, co towarzyszy dziecku.

Rozumie się przez to choćby kłopoty w domu. Jeżeli atmosfera rodzinna nie jest najlepsza, trudno się dziwić brakiem motywacji. Gdyby komuś zależało na szczegółach, z pewnością trzeba liczyć się z przeróżnymi okolicznościami – za przykład może posłużyć m.in. przemoc czy brak kontaktu. Warto też zastanowić się nad sporymi oczekiwaniami – spore oczekiwania to efekt troski o dziecko, nie ma co tego żadnych wątpliwości. Z drugiej strony jest to troska, która może przełożyć się na kłopoty. Krótko mówiąc, zbyt wygórowane oczekiwania szkodzą.

Potencjalne problemy mogą mieć bezpośredni związek z dzieckiem – chodzi o zdolności intelektualne, dysleksję czy trudności neurologiczne. Szczegółowe informacje zostawmy – wydaje się, że wszyscy wiedzą, w czym rzecz. Można jeszcze tylko dodać, że dysleksja to coś, o czym w ostatnich latach słyszy się stosunkowo często.

Nie możemy także zapomnieć o problemach emocjonalno-społecznych. Tego rodzaju kłopoty to nic innego jak sytuacje mające związek z odnajdywaniem się w nowym środowisku.

Jak działać?

Przedstawienie rzeczywistości jest ważne, ale prędzej lub później czas na pozbycie się danej trudności. Jak się można domyślić, nie istnieje zasada, która gwarantuje, że wszystko wróci do normy. Pamiętaj jednak też, że nie oznacza to tego, iż nie ma żadnych wskazówek.

Absolutnym priorytetem jest rozmowa całej rodziny. Niemniej musi być to rozmowa, która będzie dowodzić zainteresowaniu. Konieczne jest znalezienie porozumienia z dzieckiem – dziecko musi wiedzieć, że ma wsparcie. Duże znaczenie ma też rozmowa z nauczycielami – nauczyciele mogą mieć jakieś wskazówki. Należy też uwzględnić pomoc psychologa dziecięcego i szacunek – prawidłowa relacja z rodzicami jest ważniejsza niż wyniki w nauce.